Dünyanın Merkezine Seyahat / Jules Verne

Dünyanın Merkezine SeyahatDünyanın Merkezine Seyahat

Dünyanın Merkezine Seyahat’ten…

Allah’ın cezası vesikayla masanın üstüne koymaya ancak vakit bulabildim. Dayım çok dalgın görünüyordu. Şifreyi çözmek için duyduğu şiddetli arzu onu bir saniye bile rahat bırakmıyordu. Evden uzakta kaldığı zaman yeni metotlar düşünmüş olmalıydı. Bunları tatbik etmek için geri döndüğüne emindim.

Nitekim bana, bir kelime bile söylemeden koltuğuna oturdu. Kalemi eline aldı. Bir kâğıda, cebir denklemlerine benzeyen formüller sıralamağa başladı.

Titreyen elini bakışlarımla takip ediyordum. En ufak hareketini bile kaçırmıyordum. Acaba sonuca ulaşabilecek miydi? Heyecanımdan titriyordum. Tesadüfen bulmuş olduğum formülden başkasıyla şifrenin çözülemeyeceğini bildiğim halde, varacağı neticeyi şiddetle merak ediyordum.

Dayım, benimle konuşmadan, tam üç saat devamlı olarak çalıştı. Yazıyor, siliyor, tekrar yazıyordu. Bulduğu bir formülü, değişik şekillerde, defalarca deniyordu.

Vaktin süratle geçtiğinin ikimiz de farkında değildik. En sonunda akşam oldu. Sokaklardan akseden sesler yükseldi- Kâğıdın üstüne eğilmiş olan dayım ne işitiyor, ne de görüyordu. Marthe’nin yemeğe çağırışını bile duymamıştı…

En sonunda uyku bastırdı… Ağırlaşan gözkapaklarımı açacak halde değildim. Dayım çalışmasına devam ederken kanepelerden birinin üstünde derin bir uykuya daldım.

Ertesi sabah uyandığım zaman, dayım hâlâ çalışıyordu. Gözleri kızarmış, yüzünün rengi solmuş, saçları dağılmıştı. Bütün geceyi nasıl çalışarak geçirdiğini anlamak için bir kere yüzüne bakmak kâfiydi. Ona acıyordum. Şifreyi çözebilmek için her şeyi unutmuştu. Hatta bana öfkelenmeyi bile.

Bir tek kelimeyle onu cehennem azabından kurtarabilirdim. Fakat, susmayı tercih ettim.

Merhametsiz bir insan değildim. Niçin susmayı tercih etmiştim? Bu yine dayımın menfaati ve iyiliği içindi. Kendi kendime mütemadiyen: «Hayır! Hayır! diyordum. Konuşmayacağım! dayımı çok iyi tanıyorum. Oraya gitmek isteyeceğine eminim… Hiç kimse onu durduramayacaktır. Başka jeologların yapmadıkları bir şeyi yapmak için hayatını göz göre göre tehlikeye atacaktır. Susacağım… Bir tesadüf neticesinde öğrendiğim sırrı, sonuna kadar saklayacağım… Bunu açıklamak, dayımı bile bile ölüme göndermek olacaktır… Eğer bir tesadüfle sırrı o öğrenirse, öğrensin… ileride bir gün, dayımın ölümüne sebep olduğum için vicdan azabı çekmek istemiyorum.»

Kat’i kararımı

LİNK

Author: admin

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir