Kwai Nehri Altını
Kwai Nehri Altını’ndan…
Bir sakangurun tiz çığlığı Pong Punnak’ın tam kulağının dibinde patladı, onu ürküttü.
Kızgın güneşin altında, bir mezar taşının üzerine tünemiş iri kertenkele, alev kırmızısı yabani orkidelerle dolu bir çalı kümesinin arkasında çömelmiş olan adamdan bir metre uzaklıktaydı. Taylandlı çığlıkları saydı, kaygılıydı: Çift sayı uğursuzluk, tek sayı işlerin yolunda gideceğine işaretti.
Sekizinci boğuk çığlıktan sonra büyük mezarlığa yeniden sessizlik hakim oldu. Şimdi sadece küçük adanın çevresinden aşağıya doğru hızla akmakta olan Kwai nehrinin çamurlu sularının uğultusu duyuluyordu.
Pong Punnak adaya geldiği Çin tipi tekneyi yarım mil uzaktaki yüksek otların arasına gizlemişti.
Pong Punnak kertenkeleye biraz daha bağırmasını istermişçesine baktı, ama hayvan yeniden öğle uykusuna dalmış, yuvarlağımsı iri gözlerini gri gözkapaklarıyla örtmüştü.
Vakit öğleye yakındı ve güneş dik olarak mezar taşlarının üzerine düşüyor, onları tek bir sıra halinde gösteriyordu. Açmış yabani çiçekler korkunç olması gereken bu yere bir bayram havası veriyordu.
Pong Punnak, vakit geçirmek için yanına gizlendiği mezar taşının üzerindeki yazıyı okumaya koyuldu. Geçen onca seneye rağmen harfler net olarak okunuyordu: Winston Stilwell, çavuş, 2. King’s Own Yorkshire Light Tümeni. 9 Ocak 1946 Pong Punnak cesur, ama boş inançları olan biriydi. Çevresinde yatan ölüler onu allak bullak ediyordu. Hâlbuki bunlar, peşine düştüğü canlılardan daha az tehlikeliydiler.
Tayland da pek az insan bu büyük şehir mezarlığını bilirdi. Kwai nehrinin ortasında bulunan küçük ada bir mezarlıktan başka bir şey değildi. Kilometrelerce uzanan iki tarafı ağaçlıklı yolların ve buldozerlerin sökemediği orada burada kalmış iri ağaç kütüklerinin bulunduğu bir ada.
Toprak hizasından yirmi santim yüksekte bulunan dik mezar taşları birbirinin aynıydı.
Her birinin üzerinde sadece bir tek yazıt vardı: İsim, rütbe ve ölüm tarihi.
Yedi bin insan burada son uykularını uyuyordu. 1942 ve 1946 seneleri arasında dizanteriden, yoksulluktan ya da Japon bombalarından ölmüş İngilizler, Hollandalılar, Amerikalılar. Singapur Rangoon demiryolunu inşa ederek Singapur kıyılarına kadar gelmişler ve ölümü burada kucaklamışlardı.
Sadece Kwai nehri üzerindeki köprü…
