Caniler Uyumaz / Mickey Spillane

Caniler UyumazCaniler Uyumaz

Caniler Uyumaz’dan…

Adama mektubu verirken sırtımda hafif bir ürperme gezinmedi dersem yalan olur; çünkü dev gibiydi. İki adam el ele verse kucaklayamayacakları kadar kocaman bir göbeği vardı. O göbeğe yumruğunu gömmeğe kalkışacak adamın da evvelâ aklını muayene etmek, çok yerinde olurdu. Karşımdaki adamın göbeği de kol ve omuz adaleleri kadar sertti çünkü. Yüzündeki ifade ise pazılarındaki adalelerden de sertti.

Elinin de ne kadar sert olduğunu birdenbire anladım. Zira onun tersiyle çeneme, hiç beklemediğim bir anda, müthiş bir tokat aşketti. Dişlerim ayni anda yanağımın iç tarafını yarmış olmalı ki, dilimin ucundan akmaya başlayan kan tuzlu tuzlu geldi ağzıma.

Arkadan iki kolunu birden cendere gibi kavrayıp beni oracığa çivileyen adam galiba konuşacak halde olmadığını anlamıştı. Beni savunur gibi konuştu onun için

— «Delikanlı ne bilsin, Şef? Her halde tanımadığı bir herif yolda önüne çıkıp eline bir dolar sıkıştırdı, bu mektubu bize getirmesini söyledi. Kendi de öyle demiyor mu?»

Goril dişlerini gıcırdatarak beni tepeden tırnağa süzdü.

— «Bu mektubu kim verdi dedim sana? Duymadın mı? Cevap ver. Yoksa… »

Ağzımı doldurmuş kanı bir kenara hafifçe tükürmek istedim, fakat yapamadım. Kanım çenemden aşağıya sızmaya başladığını hissediyordum.

— «Söyledim ya, Mr.Renzo…»

Bir kere daha balyoz gibi indi Renzo’nun yumruğu çeneme. Yüzüm muhakkak yarılmış olmalıydı. Kafamın içindeki uğultu bir misli daha artmış, bir çağlayan gürültüsünden farksız olmuştu. Fakat başım müthiş bir sancıyla zonkluyordu.

Renzo tekrar kükredi «Sualimi iyi işitmedin galiba delikanlı? Kim verdi bu mektubu dedim sana?»

Kollarımı arkaya kıvırarak mengene gibi sıkan eller gevşedi, oracığa yığıldım. Renzo’nun ayaklarının dibine Bütün kudretimi dizlerime topladığım halde doğrulamadım. Zerre kadar derman kalmamıştı vücudumda. Ayaklarım vücudumun altında kayıyordu âdeta.

Gözlerim ise açıktı. Sonra birden Renzo’nun kalkıp odada bir tur attığını, sonra da ağır adımlarla bana yaklaştığını gördüm. Niyetini anladığım halde aldırmadım. Ürpermedim bile.

Renzo ayağını kaldırdı, onu geri geri çekti, sonra birden kaburgalarıma gömdü pabucunu. Bir ikinci, bir üçüncü, bir dördüncü

LİNK

Author: admin

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir