Sensiz Yaz Olmaz
Sensiz Yaz Olmaz’dan…
Susannah tekrar gerçekten hasta düştüğünde, kimse bunu bana anında söylememişti. Ne Conrad, ne annem ne de Susannah nın kendisi. Her şey çok hızlı olmuştu.
O son sefer Susannah’yı görmekten kaçınmaya çalışmıştım. Anneme notumun çeyreği yerine geçecek bir trigonometri sınavım olduğunu söylemiştim. Oraya gitmekten kaçmak için her şeyi söylerdim. “Tüm hafta sonu çalışacağım, gelemem. Belki önümüzdeki hafta olur,” demiştim telefonda. Sesimi çaresiz gibi değil de olağan çıkarmaya çalışmıştım. “Olur mu?”
Annem hemen, “Hayır, olmaz. Bu hafta sonu geliyorsun. Susannah seni görmek istiyor,” demişti.
“Ama…”
“Aması yok.” Sesi keskindi. “Tren biletini çoktan aldım. Yarın görüşürüz.”
Tren yolculuğu sırasında, Susaıınah’yı gördüğümde söyleyebileceğim şeyler üzerine kafa yordum. Trigonometrinin ne kadar zor olduğunu, Taylor’ın âşık olduğunu, sınıf başkanı olmak için adaylığımı koymayı düşündüğümü söyleyecektim ki bu yalandı. Başkanlık için aday olmayacaktım ama Susannah’nın bundan hoşlanacağını biliyordum. Ona bütün bunları anlatacak ama Conrad’ı sormayacaktım.
Annem tren istasyonundan beni aldı. Arabaya bindiğimde, “Geldiğine sevindim,” dedi.
Ardından da, “Merak etme, Conrad burada değil,” diye ekledi.
Ona cevap vermeyip camdan dışarı baktım. Beni zorla getirdiği için ona gereksiz bir şekilde kızgındım. Annemin de bunu umursadığı yoktu. Konuşmaya devam edip duruyordu. “Seni önceden uyarayım, Susannah iyi görünmüyor. Yorgun. Çok yorgun ama seni göreceği için heyecanlı.”
Annem, “İyi görünmüyor,” cümlesini söyler söylemez gözlerimi kapadım. Onu görmekten korktuğum, onu daha sık ziyaret etmediğim için kendimden nefret ediyordum. Ama ben, annem gibi değildim. Bir çelik gibi güçlü ve dayanıklı değildim. Susannah’yı o şekilde görmek çok zordu. Her seferinde, sanki eskiden olduğu o kişi, parça parça buruşup gidiyordu. Onu bu şekilde görmek her şeyi sahici kılıyordu.
Arabayı evin dışına park ettiğimizde, Nona dışarıda sigara içiyordu. Birkaç hafta önce Susannah hastaneden eve ilk defa geçtiğinde Nona’yla tanışmıştım. Nona’nın, insanın gözünü korkutan bir el sıkması vardı. Biz arabadan indiğimizde, gizlice sigara içerken yakalanmış bir genç gibi ellerini dezenfekte edip üniformasının…
