Paramparça / After 2 / Anna Todd

ParamparçaParamparça

Paramparça’dan…

Kapıyı çarpıp hayatımdan sonsuza dek çıktıktan uzun süre sonra bile Hardinin sözleri zihnimde yankılanıyordu. Diğerleriyle buluşmak için aşağı inmeden önce biraz sakinleşmeye çalıştım.

Hardin in benimle oyun oynadığını, hâlâ o sürtükle koklaştığını tahmin etmem gerekirdi. Tanrım, muhtemelen benimle “çıkarken” bile onunla düşüp kalkmış olmalıydı. Nasıl bu kadar aptal olabilmiştim ki? Önceki gece beni sevdiğini söylediğinde ona neredeyse inanmıştım; yoksa neden Seattle’dan buraya kadar gelecekti İd? Ancak cevabı şuydu: Çünkü o Hardindi ve sırf benimle uğraşmak için her şeyi yapardı. Her zaman yapmıştı ve her zaman da yapacaktı. Kafamı asıl karıştıran, o çocukla öpüştüğümü ağzımdan kaçırdığım ve önceki gece her şey benim başımın altından çıkmasına rağmen temelde hatayı Hardine yüklediğim için duyduğum suçluluk duygusuydu. Bunu ona -ya da kendime- itiraf etmek istemiyordum işte.

Onu ve Molly’yi birlikte hayal etmek midemi ağzıma getiriyordu. Yakında bir şeyler yemezsem kusacaktım. Sadece alkolün etkisinden değil, Hardinin itirafından dolayı. Molly… Başka kimse yokmuş gibi… O kızdan tiksiniyordum. Hardinle yatmasının bana yine acı vereceğini bildiği için onu aptalca sırıtırken zihnimde canlandırabilir-ordum.

Bu düşünceler akbabalar gibi etrafımda dönüp duruyordu; ta ki kendimi tam bir sinir krizinin eşiğinden geri çekene kadar. Gözle

rimin uçlarını bir kâğıt mendille sildim ve çantamı aldım. Asansöre bindiğimde neredeyse yine kendimi kaybediyordum fakat zemin kata ulaşana kadar kontrolümü geri kazanmıştım.

“Tessa!” diye seslendi Trevor lobinin diğer tarafından. “Günaydın,” dedi bana bir fincan kahve verirken.

‘‘Teşekkür ederim. Trevor, Hardinin dün geceki davranışı için özür dilerim..diye başladım.

“Sorun değil, gerçekten. O biraz… heyecanlı?..”

Neredeyse gülecektim ama bunu yapma düşüncesi yine midemi bulandırdı. “Şey, evet… heyecanlı,” diye mırıldandım ve kahvemi yudumladım.

Telefonuna bir göz attıktan sonra cebine geri koydu. “Kimberly ve Christian birazdan iner.” Gülümsedi. “Eh… Hardin hâlâ burada mı?”

“Hayır. Ve geri de dönmeyecek.” Hiç umursamıyormuş gibi görünmeye çalışıyordum. “İyi uyudun mu?” diye sordum konuyu değiştirmeye çalışarak.

“Evet ama senin için endişelendim.”Trevor’ın bakışları boynuma

LİNK

Author: epubindir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir