Kızım İçin Son Kez
Kızım İçin Son Kez’den…
Çavuş D.D. Warren soruşturma yürütme becerisiyle her zaman övünürdü. Boston Polis Teşkilatı’na çok uzun yıllardan beri hizmet vermiş, bir cinayet soruşturmasının gidip olay yerini görmek ve klasik konuşmaları yapmanın çok daha ötesinde duyusal bir güdü gerektirdiğini tecrübeyle sabit kılmıştı. Duvarda henüz açılan kusursuz bir deliğin varlığını hemen hissedebilirdi. İncecik duvarların ardında dedikodu yapan komşuların seslerini dinlemeye çalışırdı. Çünkü eğer kendisi komşuları duyabilirse, komşuların da pekâlâ burada yaşanan tatsız olayları duymuş olacaklarını düşünürdü.
D.D. her zaman bir cesedin yere nasıl düştüğüne dikkat ederdi; öne doğru mu, sırtüstü mü, yoksa tek tarafına mı düşmüş? Onun için önemliydi. Havada asılı kalan keskin barut kokusunun izini sürerdi çünkü barut kokusu silahın ateşlendiği son andan itibaren yirmi, otuz dakika sonrasına dek dağılmazdı. D.D.’nin birkaç kez de kan kokusundan yola çıkarak tahmini ölüm zamanını belirlemişliği vardı. Kan kokusu da tıpkı et kokusu gibi geçen her saatle birlikte havada ağırlaşırdı.Oysaki bugün, D.D. tüm bunlardan uzak bir gün geçirecekti. Bugün, tüm gününü gri renkli eşofmanı ve Alex’in ona birkaç beden büyük gelen kırmızı pamuklu gömleğiyle, pazar tembelliği yaparak geçirecekti. Elindeki seramik kahve kupasıyla yavaşça yirmiye kadar sayalken Alex’in mutfak masasına adeta mıhlanıp kalmıştı.
Tam on üçe gelmişti ki, Alex nihayet kapının önünde gölündü. Şimdi de durmuş boynuna lacivert bir atkı sanyordu.
D.D. on beşe gelmişti.
Alex atkısını sarmayı bitirdiğinde bu kez siyah yün şapkasına ve astarlı deri eldivenlerine yöneldi. Dışarıda hava yaklaşık eksi altı dereceydi. Yerde yirmi santimlik bir kar vardı ve hafta sonuna doğru on beş santimlik bir yağışm daha beklendiği duyurulmuştu. Martın gelişi New England için hiç de bahann müjdecisi sayılmazdı.
Alex, Polis Akademisi’nde pek çok dersin yam sıra, olay yeri inceleme dersleri veriyordu. Bugün yeni sınıflarıyla tanışacaktı. Yann hem D. D. hem de Alex için tatil günüydü. Çalışmadıkları ortak bir gün yakalamak aslmda epey zordu, bu nedenle…
