Gecenin Sonuna Yolculuk / Louis-Ferdinand Céline

Gecenin Sonuna YolculukGecenin Sonuna Yolculuk

Gecenin Sonuna Yolculuk’tan…

Derken, laf lafı açtı, tam da o sabah bir küçük köpek sergisini açmaya giden Cumhurbaşkanı Poincaré’ye geldi sıra; sonra da döndü dolaştı, bu haberin yer aldığı Le Temps[3] gazetesine uzandı. “Bak işte, gazete diye buna derim, Le Temps!” diye bana takıldı bu konuda Arthur Ganate. “Fransız ırkını savunmada onun gibisi yoktur! –Savunulmaya da bayağı ihtiyacı var hani Fransız ırkının, çünkü öyle bir ırk yok!” diye yanıtladım ben, konudan haberli olduğumu göstermek için, hem de sektirmeden.

“Hadi ya! Olmaz olur mu! Üstelik güzel bir ırk! diye ısrar ediyordu o, hem de dünyanın en güzel ırkı, aksini söyleyen de boynuzlu domuzun tekidir zaten!” Ve aldı sazı, başladı beni azarlamaya. Sıkı durdum tabii.

— Hiç de öyle değil! Senin ırk dediğin şey, alt tarafı, açlıktan, vebadan, urlardan ve soğuktan kaçarak, yedi düvelin sillesini yedikten sonra gelip kendini burada bulmuş, pirelenmiş, gözü çapaklı, götü donmuş, bana benzeyen koca bir çulsuzlar yığınından ibarettir. Denize dayandıkları için daha öteye gitmeleri de zaten olanaksızdı. Fransa budur işte, Fransızlar dediğin de budur.

— Bardamu,[4] dedi bana o zaman, ciddi, biraz da üzgün bir şekilde, babalarımızın bizden aşağı kalır tarafları yoktu, arkalarından konuşma!..

— Haklısın, Arthur, bak bu konuda haklısın işte! Kindar ve uysal, ırzına geçilmiş, soyulmuş, bağırsakları deşilmiş ve hâlâ gerzek, doğru, yoktu onların bizden aşağı kalır tarafları! Tam üstüne bastın! Değişen bir şey yok! Ne çoraplarımız, ne efendilerimiz, ne de kanaatlerimiz ya da hepsi o kadar geç değişiyor ki, iş işten geçmiş oluyor. Sadık doğduk biz, sadakatten de geberip gidiyoruz! Bedava asker, herkes için kahraman ve konuşan maymunlar, acı çeken sözcükler, Sefalet Tanrısı’nın gözdeleriyiz biz. Efendimiz odur bizim! Uslu durmazsak, sıkıverir… Parmakları boynumuza kenetlidir, daima, konuşmayı zorlaştırır bu, yemek yiyebilmek istiyorsak da bayağı dikkatli olmalıyız… Bir hiç uğruna boğuverir adamı… Buna da yaşamak mı diyorsun…

— Aşk da var, Bardamu!

— Arthur, aşk dediğin şey, sonsuzluğun

LİNK

Author: admin

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir