Zeno’nun Bilinci
Zeno’nun Bilinci’nden…
Şimdi burada kendi kendimi çözümlüyorum ya, bir kuşku düşüyor içime: yoksa ben sigaraya kendi yeteneksizliğimin ayıbını yükleyebilmek için mi öylesine tutkundum? Acaba sigara alışkanlığımdan vazgeçsem o umduğum güçlü, üstün adam olur muydum? Belki beni tiryakiliğime zincirleyen de o kuşku olmuştur, çünkü insanın kendisini gizli kalmış bir büyük adam sanması rahat bir yaşam biçimidir.
Ben bu savı gençliğimdeki zayıflığımı açıklayabilmek için ileri sürüyorum, gelgelelim buna kesinlikle inandığımı söyleyemem. Şimdi ihtiyarladım, kimsenin benden bir şey beklediği yok, ama yine de sigara ile sigarayı bırakma kararı arasında mekik dokuyorum… O kararların bugün ne anlamı var ki? Acaba Goldoni’nin anlattığı o sağlık meraklısı ihtiyar gibi, ömrümü illetli geçirdikten sonra sağlıklı ölmek mi istediğim?
Bir kez öğrenciliğimde evden taşınmıştım da, odamın duvarlarını tarihlerle doldurmuşum diye parasını cepten verip duvar kâğıdını değiştirmek zorunda kalmıştım. Belki o odadan ayrılışımın nedeni de giderek kararlarımın gömütüne dönüşmesindendi, orada kaldıkça artık başka bir karar veremezmişim gibi geliyordu.
Galiba sigara son olunca tadı da bir hoş oluyor. Öteki sigaraların da kendilerine göre bir tadları var ama, öylesine lezzetli değiller. Son sigaranın tadı insanın kendi kendisini yendiği duygusundan, yakın bir gelecekte güçlü ve sağlıklı olacağı umudundan kaynaklanır. Öteki sigaraların da kendilerine göre bir önemleri vardır, çünkü onları yakarken özgürlüğümüzü ilân ederiz, güçlü, sağlıklı gelecek yine ufuktadır, birazcık ileriye itilmiştir, o kadar.
Odamın duvarlarındaki tarihler çok değişik renklerde, kimi yağlıboya ile yazılmıştı. En safça bir inanışla yinelenen karar, bir öncekini gölgede bırakan bir renkten güç almıştı. Kimi tarihleri sayıların uyuşmasından ötürü yeğlemiştim. Geçen yüzyıldan bir tarih kalmış aklımda, kötü alışkanlığımı kapatmak istediğim tabutu sonsuza dek mühürler sanmıştım: «1899 yılının dokuzuncu ayının dokuzuncu günü». Ne anlamlı, değil mi? Yeni başlayan yüzyıl da başka uyumlar yapan yeni tarihler getirmişti: «1901’in birinci ayının birinci günü». Bana öyle geliyor ki, o tarih yinelenecek olsa bugün bile yeni bir yaşama başlamak elimden gelirdi.
Takvimde tarih…
