Buruk Anılar
Buruk Anılar’dan…
Hayatının o eski bölümlerine bir sünger çekmesi gerektiğini biliyordu, çekmişti de. Ne kadar ödül kazanmış olursa olsun, o yaşam ne kadar heyecan verici ve kendisi ne kadar yetenekli olursa olsun, India seçimini yapmıştı. Bütün bu fedakârlıklarına karşılık en büyük ödül çocuklarıydı. Özellikle Doug böyle düşünüyordu. Başka yolu yoktu zaten.
Tanıdığı bazı kadınlar işlerini evlerinde yürütmek için hokkabazlıklar yapıyorlardı. Bazı arkadaşları hâlâ avukatlıklarını yapıyor, meslekten uzak kalmamak için haftada üç gün şehire iniyor-‘ lardı. Bazıları ressamdı ve işlerini evlerinde sürdürüyorlardı. Yazar olanlar gece yarısı ile sabaha karşı saat 4’teki mama saatleri arasında hikayelerini yazabilmek için savaş veriyorlardı, ama hepsi zamanla çok fazla yoruldukları için işlerini bırakmak zorunda kalmışlardı.
Oysa India’nın işini evinde sürdürmesi imkansızdı. Hiçbir şekilde mesleğini devam ettirmesi mümkün değildi ve bunu başından beri biliyordu. Ajansı ile temasını koparmamış, zaman zaman yerel bazı hikayeler üzerinde çalışmıştı, ama Greenwich’de bahçe gösterilerinin fotoğraflarını çekmekten hiç zevk almamıştı.
Zaten Doug’un da hoşuna gitmiyordu. Sonunda India, fotoğraf makinesini bir annelik aleti olarak kullanmaya karar verdi ve bebekliklerinden itibaren çocuklarının, arkadaş çocuklarının, okul faaliyetlerinin sürekli fotoğraflarını çekmeye ve şimdi yaptığı gibi objektiften oğlu Sam ve arkadaşlarının futbol maçını seyrederek eğlenmeye başladı. Artık kurtuluşu yoktu.
Büyülenmiş ve zincirlenmiş gibiydi, sanki ayaklarından betona çakılmış, görünür görünmez pek çok şekilde yaşamına kök salmıştı. Zaten Doug’la böyle bir yaşam için anlaşmışlardı. Böyle bir yaşam istediklerini konuşmuşlardı. India verdiği söze sonuna kadar sadık kalıyor, ama fotoğraf makinesini asla elinden bırakmıyordu. Dünyaya objektiften bakmaktan vazgeçemiyordu. Fotoğraf makinesiz bir yaşam düşünemiyordu.
Arada sırada, çocuklar büyüdükten sonra çalışmayı düşünmüyor değildi. Bu düşünce onu eğlendiriyordu.
Beş yıl. sonra Sam da koleje başlayacaktı. Ama şimdilik bunu hayal etmek bile ona olanaksız görünüyordu. Sam daha dokuz yaşındaydı. Aimee on bir, Jason on iki ve Jessica on dörttü. India’nın hayatı çocukların arasında gidip gelen bir atlı karıncada geçiyordu. Okul sonrası spor faaliyetleri, minikler…
