Yaratığın Gözyaşları / Dean R. Koontz

Yaratığın GözyaşlarıYaratığın Gözyaşları

Yaratığın Gözyaşları’ndan…

Kızı mutlaka eroine alıştırır, zevk için onu döver, parça parça doğrardı. Sonra da toplumun aksi, kötü niyetli ve huylu cücelere hoşgörüyle davranmaması yüzünden geçici olarak çıldırdığını iddia eder, böylece adaletten yakasını kurtarırdı.
Harry kahvesinin son yudumunu içerek içini çekti. Pek çok insan gibi o da daha iyi bir dünyada yaşamanın özlemini çekiyordu. İşe gitmeden önce tabaklarla kapları yıkadı; kurulayıp yerlerine kaldırdı. Eve döndüğü zaman etrafın pis ve karışık olmasından nefret ederdi.

Ön antredeki aynanın önünde durarak kravatını düzeltti. Arkasına lacivert bit bleyzer geçirdi ve koltuğunun altındaki silah kılıfının belli olacak bir kabarıklık yapıp yapmadığına baktı

Son altı ay her çalışma günü yaptığı gibi, trafiği çok yoğun olan çevre yolları yerine, arka sokaklardan qeçerek Laguna Niguel’deki Çok Bölümlü Polis Özel Projeler Merkezine gitti. Yolda geçen zamanı azaltmak için bu yolları dikkatle seçmişti. Büroya en erken 8.15’de, en geç de 8.28’de varıyor, hiçbir zaman gecikmiyordu.

O salı günü Honda’sını iki katlı binanın batısındaki gölgeli açıklığa bırakırken arabanın saati 8.21’i göstermekteydi. Bileğindeki saat de bunu doğruluyordu. Zaten şu anda ,Harry’nin yazı masasındaki saatte, dairesindekiler de 8.2i’i gösteriyor olacaktı. Haftada iki kez bütün saatlerini birbirlerine göre ayarlıyordu.

Harry arabasının yanında durup gevşemek için derin derin soluk aldı. Gece yağmur yağmış, havayı tertemiz yapmıştı. Mart güneşi sabahı yaldızlıyordu; olgun bir şeftalinin içi gibiydi.

Özel Proje Merkezi, Laguna Nigel mimarlık ölçülerine uyması için Akdeniz tarzında yapılmıştı, iki katlı binanın önünde sütunlu bir veranda vardı. Etrafı iyice gelişmiş açelya ve dantel gibi dallı yüksek melalukalarla çevrili olan bu yer diğer polis binalarına hiç benzemiyordu. Özel Projede çalışan polislerden bazıları binayı pek kadınsı buluyorlarsa da, Harry oradan hoşlanıyordu.

İçerisinin resmi binalara özgü dekorunun dışarının pitoresk güzelliğiyle hiçbir ortak yanı yoktu. Mavi ,vinil karo döşeli zemin. Açık gri duvarlar. Akustik tavanlar. Ama buraya hakim olan profesyonel düzenli hava insanı rahatlatıyordu.
Bu erken saatte bile çok

LİNK

Author: epubindir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir