Süper Kompüter Colossus
Süper Kompüter Colossus’tan…
FORBİN içinde bulunduğu zırhlı limuzin ile Beyaz Saray’a doğru ilerlerken, lüks kaplamalı koltuğuna dayanmış, direksiyondaki deniz piyade erinin ensesini seyrediyordu. Büyük anki bu an için oniki yıl boyunca nefes almamacasına çalışmıştı birkaç dakika sonra gelecekti. Forbin bütün bu uğraşıların yalnızca kendi eseri olmadığım biliyordu. Üstelik bu büyük planlı çalışma ne bir kişi, ne de birkaç yüz kişi ile gerçekleştirilebilirdi. Bu planın arkasında iki ya da üçbin beyin olanca güçleri ile çalışmışlar, binlerce teknisyenin yardımım görmüşlerdi. Fakat…ve bu büyük bir fakattıbu planın taslak ve hayalleri yalnızca bir beyinden çıkmıştı, o da Forbin’di. Çalışmalar sona ermiş ve şimdi kutlama anı gelmişti. Bu anı bugüne kadar düşünüp zevklenebilecek zaman daha bulamamıştı ama şu anda bunun bilincindeydi. Ne yazık ki hissedebildiği tek şey, ruhundaki boşluk ve aşırı yorgunluktan başka bir şey değildi.
Kısaca geleceğini düşünüyordu ve biliyordu ki bu proje olmadan onun için hayatın hiçbir anlamı bulunmayacaktı. Kendisini şu son oniki yıl içinde sadece bu projeye adamış ve öylesine işin içine girmişti ki, dış dünya onun için gerçek olmaktan çıkmıştı. Neydi gerçek olan, şu binlerce mil uzaklıklara erişen dünya mı, yoksa şu Başkan mı? O bir gerçek miydi acaba, belki de sadece bir aldatmacaydı.
Forbin’in dudakları titredi. Şoförün yanındaki emniyet görevlisi, yolcusunun şu anda neler düşündüğünü bilebilseydi, Forbin herhalde emniyet rizikosudur diye damga yiyebilirdi ve bu da Kuzey Amerika Birleşik Devletleri Başkanı ile görüşmesine az bir zaman kala hiç de hoş olmazdı herhalde. Uzun yıllar önce Kennedy’nin öldürülmesinden bu yana, Başkanların korunması, koruyucuları içitı bir ödevden ziyade bir yemin etme, incil’e el basma kadar kutsal bir hale gelmişti. Forbin bir emniyet görevlisinin durumunun ne olduğunu çok iyi bilirdi. Uç ayda bir psikoanaliz testlerine tabi tutulurlar, devamlı doktor kontrolundan geçerler ve özel hayatları sıkı bir gözetim altında bulunurdu. Okulları ayrı, oturdukları mahalleler, boş zamanlarını değerlendirme alanları ve hatta kiliseleri…
