Ofiste
Ofiste’den…
Ofiste, ilginç bir ero tik fantazi üzerine yoğunlaşan bir metin. Bir gece ofisteki fazla mesainin neler getirebileceğinin fantastik hikayesi. Hafiften Sado-mazohizm etkileri hissettiren kitap, ero tizmin doruklarda dolaşıyor. Fazla söze gerek kalmadan indirin ve okuyun deriz…
“Buse sandalyesinin arkalığına yaslandı ve esnedi. Yorgunluk ve uykusuzluktan yanan gözlerini ovuşturduktan sonra saate baktı.. Saat 21:00’ı geçiyordu. Gergin bir kahkaha savurdu. Yine bir Cuma akşamı klasiğine imza atmıştı. Haftanın son günü saat 21:12’de hala hesap tablolarına ve raporlara bakıyordu. “Herkes bir yerlerde saçma sapan da olsa eğlenirken ben burada pineklemiş çalışıyorum” diye geçirdi aklından. Oysa, en kötü eve gidip pizza yerken dizi filan izleyebilirdi. Ardından o gevşemiş haliyle kendine dokunur ve tatmin olurdu. Hatta belki vibratörü bile kullanırdı. Ama bu basit şeyi bile yapamamış, iş ile boğuşuyordu.
Paraya ihtiyacı olmasa, ruhunun derinliklerini bile emen bu işte çalışmayı kesinlikle düşünmezdi. Faturaların ödenmesi, kiranın her ay düzenli verilmesi ve karnını doyurması gerekiyordu. Doğal olarak, boktan da olsa bu işe ihtiyacı vardı. Hayatını devam ettirebilmesi için bu saate kadar çalışması gerekiyorsa da çalışacaktı. Gerçi yaşadığı hayata hayat demek de hakaret gibi bir şey olurdu. Cuma akşamı için, iş dışında hayal edebildiği şeyler pizza, dizi, mastürbasyon ve vibratörden öteye geçmiyordu.
Derin ve sakin bir şekilde iç çekerek tekrar öne doğru eğildi ve işine yeniden odaklanmaya çalıştı. Bir iki saate kadar buradan çıkabilirdi. Keşke patronu Cem masasına bir deste kağıt atmasaydı ve eve gitmeden önce bunların yapılmasını talep etmeseydi, bu durumda olmazdı.
Cem’i düşünürken, kafasında onun görüntüsü canlandı. Kendisinden sadece birkaç yaş büyüktü, keskin hatlı, yakışıklı bir yüzü vardı. Kendine, bedenine, giyim kuşamına özen gösterdiği her halinden belliydi.
Ama büyük bir problem vardı. Cem pisliğin tekiydi. Kibirli, egoist ve sürekli öfkeli.”
Berna Tuğhan, 1990 yılında Balıkesir’de doğdu. Üniversite için oradan ayrıldığında bir daha hiç geri dönmedi. Bağımsız olarak yaşıyor ve yaşadıkları üzerinden yazıyor. Hayata büyük anlamlar yüklemeden keyfine bakıyor.
