Dünyanın Doğum Günü
Dünyanın Doğum Günü’nden…
İmanın Müdafileri onları Orgoreyn’den kovduklarında, Kral Emran Hudut Savaşı’na girip Erhenrang’ı kaybettiğinde, hatta Seyyarlar kanun kaçağı ilan edilip Kerm’deki Estre’de gizlenmeye zorlandıklarında bile Ekumen beklemekten başka bir şey yapmamıştı. Handdara sabrıyla, iki yüz yıl beklemişlerdi. Tek bir şey yapmışlardı: Bir entrikayı bozmak için genç kralımızı almış, rahimçocuğunun felaketler yaratan saltanatına son versin diye de altmış yıl sonra geri getirmişlerdi. Varisinden dört yıl önce ve kırk yıl sonra hüküm süren tek kral XVII. Argaven’dir.
Benim doğduğum yıl (Yıl Bir’de ya da altmış dört-önce) Argaven’in ikinci saltanatının başladığı yıldı. Ayak parmaklarımın ötesinde de bir şeyler olduğunu fark ettiğim zaman Batı Çağlayanları yeniden Karhide’ın bir parçası olmuştu, başkent yeniden Erhenrang’a taşınmıştı ve Emran’ın Alaşağı Edilişi sırasında Rer’de meydana gelen yıkım tamir edilmişti. Eski evler yeniden inşa edilmiş, Eski Saray yine onarılmış ve XVII. Argaven mucize kabilinden yeniden tahta oturmuştu. Her şey eskisi gibiydi, olması gerektiği gibi, normale dönmüştü, tıpkı eski günlerdeki gibi — herkes öyle diyordu.
Gerçekten de onlar sakin günlerdi, gezegenimizden ilk kez ayrılan, sonunda bizi tamamen Ekumen’e dahil eden bir Gethenli olan Argaven’den önceki, onların değil bizim Uzaylı olmamızdan önceki, bizim ergenleşmemizden önceki bir iyileşme müddeti. Ben çocukken, Rer’de insanların ezelden beri yaşadıkları şekilde yaşıyorduk. İşte bu yolu, bu zamandan azade dünyayı; köşeyi dönünce önümüze çıkan o dünyayı düşünüp duruyordum ve bu dünyayı hiç bilmeyen insanlara bunu anlatmaya çalışıyordum. Yine de yazdıkça, aslında hiçbir şeyin değişmediğini; ergenliğe ulaşan her çocuk için, âşık olan her âşık için her zamanki gibi gerçekten Yıl Bir olduğunu da görüyorum.
Ereb Ocakları’nda birkaç bin kişi yaşıyordu; bunların yüz kırkı da benim Ocak’ımda, Ereb Tage’de idi. Benim adım Rer’de kullanmaya devam ettiğimiz eski usule göre, Sov Thade Tage em Ereb. İlk hatırladığım şey bağrış çığrışla ve gölgelerle dolu kocaman karanlık bir yer ve ben altın rengi bir ışıktan yukarıdaki karanlığa doğru düşüyorum…
