Şiirler / Edgar Allan Poe

ŞiirlerŞiirler

Şiirler’den…

HELENE’E

Bir kez görmüştüm seni – yalnızca bir kez

Bundan yıllarca önce

Kaç yıl önce bilemem – ama çok değil

Bir temmuz gecesi ortalarıydı

Ruhun gibi bir dolunay yükseliyordu

Telaşla, gökyüzünde bir yol açarak kendine

Bir ışık örtüsü gümüş ipekten

Sıcakta, uyuşukluk içinde, dingin,

Yüzü kalkık binlerce gülü kapladı,

Büyülü bir bahçede çiçeklenen gülleri.

Orda rüzgârlar bile ayaklarının

Parmak uçlarında yürüyorlardı –

Yüzü kalkık gülleri kapladı örtü

Yanıtlayan gülleri, aşk ışığını,

Verip kokulu ruhunu

Kendinden geçmiş ölüme

Yüzü kalkık o gülleri kapladı,

Gülümseyen sonra ölen gülleri,

Büyülediğin gülleri

Ve senden sayılan şiiri.

 

Bembeyaz giysiler içindeki

Matem rengi bir kütüğün üstünde

Seni görüyordum yarı devrilmiş

Yüzü kalkık gülleri kapladığı zaman ay

Senin yüzün gibi kalkık ve acılı gülleri

Kapladığı zaman ay.

 

Bu Temmuz gecesi Yazgı değil mi

(Hüznün eşdeğeri) Yazgı değil mi

Bahçenin eşiğinde beni durduran

Ve koklatan pineklemiş gülleri,

Tek bir adım atılmamış gülleri:

Çünkü senin ve benim dışımda

Burda uyuyordu bu rezil dünya.

(– Ey gökler! – Ey Tanrı!

Aslında tek olan bu iki sözcüğü

Duyduğumda nasıl da çarpar yüreğim)

– Senin ve benim dışımda.

Durdum – baktım – birden her şey kayboldu.

(Oy! Bu bahçe büyülüydü anılarımda!)

Donuklaştı sedef parıltısı ay’ın,

Dolambaçlı yollar, yosunlu sıralar,

Çiçeklerin kıvancı, gözü yaşlı ağaçlar

Artık görülmüyorlar:

Kutlu havanın kollarında

Öldü kokusu güllerin.

Her şey – her şey soluk verdi, senin dışında.

– En az soluk yok senden

Gözlerinin ilahi parıltısı dışında –

Kalkmış gözlerinin parıltısı dışında –

Gözlerini görüyordum yalnızca – her şeydiler benim için

Gözlerini görüyordum yalnızca

– Yalnızca gözlerini saatler boyunca

Gözlerini görüyordum ay batınca

Nice vahşi sevda öykülerini kazıyormuş gibiler

Kutsal uyduların kristaline!

Nice kara acılar! Ve de nice umutlar!

Nice gurur okyanusu durgun ve dingin!

Nice cüretli düşler! Gömülmüş olsalar da –

Nice sonsuz güç var aşkta.

 

Yazık şimdi sevgili Diana’m karanlıkta

Şafağa kafa tutan bulutların yanağında;

Sen et yiyen ağaçların arasına kayan hayalet

Kaçıyorsun

Yalnızca gözlerin kalıyor burda.

Onlar gitmeyecekler

LİNK

Author: epubindir

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir