2054 Çıkış Yok
2054 Çıkış Yok’tan…
Garip.
Tamam, bu yargıya dayanak oluşturacak kadar çok deneyimim yok. On altı yaşında falanım ve güç anlayan ya da geri zekâlı biri değilim ve doğduğumdan beri -bildiğim kadarıyla- bir dolabın içine kilitlenmemiştim. Ama Programlama bunu sana yapıyor. Deneyim eksikliğini hissettiriyor.
İlklerin geçişi her şeyde biraz zaman alır. İlk sözcükler, ilk adımlar, duvardaki ilk örümcek, taşa çarpılan ilk ayak parmağı. Anlarsın işte: Her şeyin ilki.
Yani bugün kendimi garip ve yabancı hissetmem sadece bundan olabilir.
Fakat tırnaklarımı yiyor, burada oturup annem, babam ve Amy’nin beni hastaneden alıp eve götürmesini bekliyorum ve onların kim olduklarını da bilmiyorum. Hiçbir şey bilmiyorum. Bu nasıl… garip olmaz ki?
Bızzzzz: Bileğimdeki Levo’dan gelen ikaz edici, hafif bir titreşim. Bakıyorum: 4.4’e düşmüşüm, mutluluğun aksi yönünde. Biraz çikolatam var ve tadını alıp bekleyince seviyem yavaşça yukarıya doğru tırmanmaya başlıyor.
“Biraz daha sinirlenirsen şişmanlayacaksın.”
Sıçrıyorum.
Dr. Lysander kapıda beliriyor. Uzun, zayıf ve beyaz önlüklü. Koyu renk saçları dümdüz geride toplanmış. Kaim gözlükleri var. Fısıltılar içindeki bir hayalet kadar sessiz hareket ederken, biri öfkeye kapıldığında olay gerçekleşmeden önce ne olacağını hep bilir gibi görünüyor. Fakat seni kucaklayıp geriye götüren bazı hemşireler gibi değil. Hoş diye adlandırabileceğiniz biri değil.
“Zaman geldi, Kyla. Gel.”
“Mecbur muyum? Burada kalamaz mıyım?”
Kafasını sallıyor. Sabırsız bir göz kırpışı “bunu daha önce milyonlarca kez duydum ben” diyor. Ya da en azından 19.417 kez, çünkü Levo’m 19.418 rakamını gösteriyor.
“Hayır. Bunun mümkün olmadığını biliyorsun. Oda bize lazım. Gel.”
Dönüp odadan çıkıyor. Çantamı alıp onu izliyorum. Sahip olduğum her şey bu, ama ağır değil.
Kapıyı kapatmadan önce bakıyorum: Burası benim dört duvarım. İki yastık, bir örtü. Bir gardırop. Sağ tarafında bir çıkıntı olan bir lavabo, bu kattaki ve diğer katlardaki kutuları andıran sonsuz oda sıralarından benim odamı farklı kılan tek şey. Hatırladığım ilk şeyler bunlar.
Dokuz ay boyunca benim evrenimin sınırları burası oldu. Burası, Dr. Lysander’in…
