2055 Büyük Hesaplaşma
2055 Büyük Hesaplaşma’dan…
Yağmur pek çok işe yarar.
Etrafımdakiler gibi kayın ağaçlarının da yaşamak ve büyümek için yağmura ihtiyaçları var.
İzleri siler, belli belirsiz ayak izlerini. İzleri takip etmek zorlaşır ve günümüzde bu iyi bir şey.
Ama şu anda en önemlisi, tenimdeki ve kıyafetlerimdeki kanı temizlemesi. Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun altında titreyerek duruyorum. Ellerimle buz gibi damlaların altında her yanımı ovuyorum. Tenimdeki kızıl lekeler çıkalı çok olmuş ama duramıyorum. O kırmızı hâlâ aklımda. Onu temizlemek daha uzun süre alacak ama şimdi nasıl olduğunu hatırlıyorum. Anlar bölünüp korku ve inkârla sarmalanabilir, bir duvarın arkasına kilitlenebilir. Wayne’in ördüğü gibi tuğladan duvarların.
Öldü mü? Ölüyor mu? Sarsılıyorum ve bu sırf soğuktan değil. Onu acı çekerken mi bıraktım orada? Yardım etmek için geri dönmeli miyim? Bir sürü şey yapmış olabilir ama orada yalnız başına acı içinde yatmayı hak ediyor mu?
Fakat bu sefer biri benim ne yaptığımı öğrenirse işim biter.
Ben kimseye zarar veremem. Wayne bana saldırmış olsa bile, tek yaptığım kendimi savunmak olsa bile. Programlanmışlar şiddet içeren hareketler yapamaz, ama ben yaptım; Programlanmışlar geçmişlerini hatırlayamazlar, ama ben hatırlıyorum. Hudalar beni götürür. Muhtemelen yolunda gitmeyen şeyin ne olduğunu öğrenmek ve Levo’nun hareketlerimi neden kontrol edemediğini anlamak için beynimi kesip parçalara ayırmak isterler. Belki de bunu ben hayattayken yaparlar.
Kimse bilmemeli. Onun öldüğünden emin olmalıydım ama artık çok geç. Geri dönmeyi göze alamam. O zaman yapamadın, şimdi yapabileceğini nereden çıkarıyorsun? İçimde alaycı bir ses.
Tenimden içeri bir uyuşukluk sızıyor, kaslarıma, kemiklerime ulaşıyor. Bir ağaca yaslanıyorum. Dizlerim bükülüyor, yere çöküyorum. Durmak istiyorum. Sadece durmak, kıpırdamamak. Bir daha hiç düşünmek, hissetmek ya da acı çekmek istemiyorum.
Hudalar gelene kadar.
Koş!
Kalkıyorum. Yürümeye başlayınca tökezliyorum, sonra hafifçe koşmaya başlıyor ve nihayet ağaçların arasından tarlalar boyunca uzanan yola doğru uçuyorum. Beyaz bir kamyonetin Wayne’in kaybolduğu noktayı belirlediği yola: kamyonetin yanında Best İnşaat yazılı. Biri ormandan çıktığımı görecek diye…
