Mobilya Tarihi
Mobilya Tarihi’nden…
Altın ve gümüş işlenebilen ilk metallerdir. Bu iki metal de mobilya yapımcılığında yüzey kaplaması olarak kullanılmıştır. Mısırlılar bu metalleri elle tutulamayacak kadar ince tabakalar halinde dövebiliyorlardı. Ancak mobilyaların kaplanması için daha kalın varaklar tercih ediliyordu. Böylece hem görkemli bir görünüm sağlanır hem de mobilya çeşitli dış etkilerden korunurdu. Altın tabakalar mobilyanın ayaklarının yere değen uçlarına kaplanarak darbelerden, çiziklerden ve ıslaklıktan etkilenmesi önlenirdi. Eski çağlardan kalan çeşitli yazıtlarda som gümüş mobilyalardan bahsedilir. Nitekim Roma dönemine ait gümüş mobilyalardan günümüze kalanlar vardır.
Eski çağlarda en çok kullanılan metaller çeşitli bakır alaşımlarıydı. Tunç en eski alaşımdır. Pirincin tunçtan ayrı bir alaşım olduğu ancak İÖ.1000 dolaylarında anlaşılabilmiştir.[2] Tunçtan parça parça dökülüp birleştirilerek bütün bir mobilya; ya da kolluk, arkalık, ayaklar gibi bazı kısımlar meydana getiriliyordu. Tunç ve pirinç çeşitli aksesuar parçalarının yapımı için de elverişliydi. Mısır mobilyalarında tunç menteşeler kullanılmıştı. Bu metallerden yapılmış küçük heykelcikler ve süs parçaları altın ya da gümüşle kaplanarak, ahşap mobilyaların üzerine yerleştiriliyordu. İÖ. 700-100 tarihleri arasında İtalya Yarımadası’nın kuzeyinde yaşamış olan Etrüskler metal mobilya konusunda çok ustaydılar. Tuncu kalıba dökerek biçimlendirdikleri gibi sac haline getirip perçinlerle birleştirerek de çeşitli mobilyalar yapabiliyorlardı.
Yunanlılar ve Romalılar demirden mobilya yapmışlardı. Roma’ya ait bazı örnekler günümüze kadar kalmıştır. Bunlarda demir çeşitli profiller, sac ve ferforje parçalar halinde görülür.
Malzemeyi işlemede demir araçların kullanımı İÖ.1000 yılından önce pek düşünülemez. Eski çağlardaki maden potaları demir cevherini ergitebilecek sıcaklığa getirilemiyordu. Demir ancak İÖ.1200-1000 yılları arasında dövülerek biçimlendirilmeye başlandı. Bundan önce ağaç işlemek için taş, bakır ve bakır alaşımlarından yapılan araçlar kullanılıyordu. Bakır çok yumuşak, bakır alaşımları ve taş kırılgan olmasına rağmen bu araçlarla ustalar Tunç Çağı’nda yetkin işçilik örnekleri ortaya koyuyorlardı. Mısıra ait duvar resimlerinden öğrendiğimize göre ustaların kullandıkları araçlar -tunçtan yeterince keskin bir kenar elde edilemediği için- bakır ağaç testereleri, çekiç yerine sert ağaç bir tokmak, tunç skarpelalar, çakmak taşı ya da…
