Normandiya Çıkarmasının Perde Arkası
Normandiya Çıkarmasının Perde Arkası’ndan…
1943 yılıyla birlikte Almanya, savaşın en yük-, sek noktasına erişmiş oldu. Bu noktayı aştıktan sonra da siyasî ve askerî yönetiminde gittikçe artan bir dağınıklığa uğramaya başladı. Müttefik Devletler ise tersine, savaşın güdümünde olduğu kadar siyasî amaçlarının belirlenmesinde de gittikçe daha büyük bir merkezleşmeyi ve birliği gerçekleştirdiler.
23 Ocak 1943’te Kazablanka’da toplanan konferansta Roosevelt ile Churchill, Almanya’dan kayıtsız şartsız teslim olmasını istemeyi kararlaştırmışlardı. Almanlar ’ın peş peşe uğradıkları siyasî ve askerî başarısızlıklar ise Müttefiklere zafer hamlesini ve duygusunu aşıladı. Başarısızlıklar şunlardı: Şubat’-ta Stalingrad’ın düşüşü; Mayıs’ta Alman -İtalyan ordusunun teslim oluşu; yazın Sicilya’nın kaybedilişi ve Mussolini’nin devrilişi; Eylül’de Müttefikler ’in İtalya toprağına çıkışları ve İtalyanlar ’ın teslim oluşları; hava ve denizaltı savaşının sonu… Bütün bunlar Anglosakson Devletleri’nin Sovyet Rusya’yla olan bağlarını daha da sıkılaştırdı.
Gerçi Roosevelt, Churchill ve Çankayşek (Tchang Kai-Chek), 1 Kasım 1944’te Kahire’de toplanan konferansta Balkanlar’da girişilecek harekât üzerinde anlaşmaya varmışlardı; bunun amacı hem Almanya’nın ezilmesi, hem de Orta Avrupa’nın Kızıl Ordu’ya kapatılması olacaktı ama 1 Aralık 1943’te Tahran’da toplanan konferansta da Roosevelt ile Churchill, Stalin’in isteklerini kabul etmişlerdi. Üç devlet adamı, ikinci cephenin Balkanlar’da değil de, Fransa’nın istilâsıyla açılması üzerinde anlaştılar. Bu sayede de Almanya’nın içinde girişilecek kesin harekâtı hazırlayıcı şartlar gerçekleşmiş olacaktı. O sırada Amerika hükümeti, Balkanlar’da girişilecek harekâtın siyasî önemini mi kavramadı, yoksa İngiliz niyetleri karşısında Sovyetler ’in duydukları kuşkuları görerek fikir mi değiştirdi? Bunun üzerinde bugün dahi kesin bir şey söylemeye imkân yoktur. Muhakkak olan şu ki, Müttefikler ‘in Balkanlar’da harekâta girişmekten vazgeçmeleri, savaşın sonucu üzerinde esaslı bir etki yapmıştır. Savaş sonrası dönemindeki politik güçler tablosunun meydana gelişini karara bağlayan, bu vazgeçiş olmuştur. Anglosaksonların yardımı sâyesinde de Stalin, “Habsburg hanedanının mirasçısı” durumuna gelmiştir.
Daha az önemli olmayan bir başka anlaşma da, Fransa’yı istilâ amacıyla, General Eisenhower’ın 24 Aralık 1943’te Müttefik kara, deniz ve hava kuvvetlerinin Başkomutanlığına atanması sonucunu doğurdu.
İngiltere’de sınırlı bir stratejik…
