Doğu’ya Yolculuk
Doğu’ya Yolculuk’tan…
Bir ara Tanrı lütfetti, büyük bir olayı ben de başkalarıyla birlikte yaşadım; “cemiyet” üyeliğine kabul edilmiş, bir mucize oluşturarak gökyüzünde bir akanyıldız gibi ansızın ışıl ışıl kayıp giden, ama kısa bir süre sonra yine öyle akıl sır ermez şekilde unutulan, hatta kötü söylentilere konu edilen o eşsiz yolculuğa katılanlar arasında yer alma mutluluğuna kavuşmuştum.
Bu yüzden, o eşsiz yolculuğu kısaca kaleme alma cesaretini göstereceğim öyle bir yolculuk ki, Huon ve çılgın Roland’dan beri bizim bu acayip zamanımıza; büyük savaştan sonraki bu kasvetli, umarsız, ama yine de verimli çağımıza karlar hiçbir insan topluluğu artık çıkmayı göze alamamıştır. Kendimi aldatacak, yapmak istediğim işin güçlüklerini görmezden gelecek değilim; güçlükler hayli büyük. Beri yandan, yalnız kişisel nedenlerden kaynaklanmıyor güçlükler, ama aralarında çok sayıda kişisel güçlüğün de yer aldığı kuşkusuz. Çünkü yolculuğa ilişkin ne bir anı kaldı belleğimde, ne elimde bir hatıra eşya var, ne bir belge ne de bir günlük.
O zamandan bu yana çeşitli kaza ve belaların, hastalıkların ve ağır darbelerin eşliğinde geçip giden yıllar anılarımın büyük bir bölümünü alıp götürdü; kaderin kötü cilveleri ve dönüp dolaşıp üzerime çullanan yılgınlıkların etkisiyle gerek belleğim; gerek beni hiçbir zaman mahcup etmemiş bu belleğe güvenim öylesine gücünü yitirdi ki; utanmamak elde değil. Ancak, bu salt kişisel zorluklar bir yana bırakılsa bile; cemiyete girişte ettiğim yemin kısmen elimi kolumu bağlıyor, kendi kişisel yaşantılarımın başkalarına iletilmesini hiçbir şekilde yasaklayıp sınırlamıyorsa da; cemiyetin gizlerine ilişkin en ufak bir açıklamada bulunmama kesinlikle izin vermiyor.
Hani cemiyet gerçekte var olmaktan çoktandır çıkmışa benziyor; üstelik yolculuktan bu yana üyelerinden hiçbirini tekrar görmüş değilim; ama yine de dünyada hiçbir şey beni ayartıp gözümü korkutarak yaptığım yemini bana bozduramaz. Tutalım ki beni bugün ya da yarın yüce bir mahkemenin karşısına çıkarıp ya cemiyetin gizini ele vereceksin ya da öleceksin dediler, ettiğim yemine sadakatimin kanıtı olarak sevincimden nasıl da uçarak ölümü…
