Bulantı
Bulantı’dan…
Eğer yanılmıyorsam ve bu işaretler yaşantımda yeni bir sarsıntının öncüleriyse o zaman yandık demektir. Öyle ahım şahım bir yaşantım olduğundan değil bu korkum, öyle oturaklı, değerli bir ömür geçirdiğim yok. Doğacak olan, tüm benliğimi kuşatacak olan şeyden korkuyorum. Yine nerelere sürükleyecek bu sarsıntı beni? Tüm araştırmalarımı, kitaplarımı bırakıp, çekip gitmem mi gerekecek yeniden? Bir kaç ay sonra,_bir kaç yıl sonra^yorgun, umutsuz, yeni yıkımlara mı uyanacağım? Bende-olup-bi-tenleri, henüz vakit varken, açıkça öğrenmek, “bilmek isterim. ”
30 Ocak, Salı
Yeni bir şey yok.
Sabah dokuzdan bire kadar kütüphanede çalıştım. XII. bölümü, Rollebon’un Rusya’da kaldığı günlerden tutun da, I. Paul’ün ölümüne kadar olan dönemdeki her şeyi tamamladım. İşte çalışma bitti. Geride yazdıklarımı daha belirgin ve düzenli bir biçimde derleyip toparlamaktan başka bir şey kalmıyor.
Saat bir buçuk. Mably kahvesindeyim, sandöviç yiyorum. Aşağı yukarı her şey yolunda. Kahvelerde zaten her zaman her şey yolundadır. Hele de bu kahve; yüzünden hergelelik akan ama güvenilir Bay Fasquelle’in kahvesi, Mably kahvesi ise. Bu saat Bay Fasquelle’in öğlen uykusu saatidir. Gözleri kızarmaya başladı bile. Ama haline, tavrına bakacak olursan, canlı ve kararlı. Masalar arasında dolaşıyor, usul usul müşterilere yaklaşıyor:
— «Nasıl, rahat mısınız Bayım?»
Onu böylesine canlı gördüğüm için gülümsüyorum: kahvesinin boşaldığı saatlerde kafası da boşalır. Saat ikiyle dört arasında kahvede pek müşteri olmaz. îşte bu saatlerde Bay Fasquelle aptal aptal sağa sola gider gelir, garsonlar ışıklar karartır, garsonlar ışıkları karartır karartmaz da adam bilinçsizliğe akıverir: bu adam yalnız kalınca mutlaka uyur.
Şu an yirmi kadar müşteri var içerde, bekârlar, küçük teknisyenler, işçiler, Aşevi dedikleri aile
pansiyonlarında çarçabuk yemeklerini yedikten sonra, biraz gösterişli bir yere gerek duyduklarından, hemen bu kahveye gelip kahve içer, kâğıt oynarlar; biraz da gürültü ederler hani, ne var ki, kararsız gürültü rahatsız etmiyor beni. Var olmak için onlar da birlikte olmak zorundalar.
Ben yalnız yaşıyorum, yapayalnız. Kimseyle konuşmuyorum, hem de hiçbir zaman; ne kimseden bir…
