Kültürümüzden Ä°nsan Adaları Kültürümüzden Ä°nsan Adaları’ndan… Adı, Hüseyin Vehbi. KurtuluÅŸ Savaşı sıralarında, Hamdullah Suphi’nin (Tanrıöver) Milli EÄŸitim Bakanlığı döneminde öğrencilerden Türk adı almaları istenmiÅŸ, o da Orhan adını almış. Åžaik adını da çok sevdiÄŸi bir arkadaşından alıp mahkeme kararıyla nüfusuna geçirtmiÅŸ. Yoksul öğrencilik yılları… “Ä°stiklal Savaşı’nın içinden geldik,” diyor. Ailesine yardım amacıyla Kastamonu’da memurluklar. Ankara Darülmuallimîn’inin (öğretmen okulu) son sınıfına yazılış, orayı bitirince Giresun’un Piraziz nahiyesinde, Samsun’da, Balıkesir’de öğretmenlikler (1922-1924). Åžiirle giriyor edebiyata. Romantik duygularla dolu, aruzla kaleme alınmış dizeler. Kastamonu’da yayımlanan Açıksöz gazetesinde, Ä°zmir’e DoÄŸru’da ve Balıkesir’de arkadaÅŸlarıyla birlikte çıkardığı ÇaÄŸlayan dergisinde (1925-1926, 15 sayı) yayımlıyor bunları. “Herkesin hayatının her tarafı enteresandır. Ya da hiçbir yeri enteresan deÄŸildir. Bizim enteresan saydığımız taraflar, belki hayatın bazı köşelerine serpilmiÅŸ olan hatıralardır. Onlar da insanın hayatını çerçeveler bir bakıma. Anlatmaya deÄŸer veya deÄŸmez.” 1927’de Ä°stanbul Darülfünunu (Ãœniversitesi) Edebiyat Fakültesi (Yüksek Öğretmen Okulu) öğrencisi… Hocası, Fuat Köprülü. Fakülteye girmek için “mülakat”a gelen dört öğrenciye, “Hangi yabancı dili biliyorsunuz?” diye soruyor. Ä°kisi Fransızca, diyor, biri Ä°ngilizce: “Ben hiçbir yabancı dili bilmiyordum. Sanırım hiçbirimiz bilmiyorduk. Ama, bilmiyorum dersem okula almazlar korkusuyla, ‘Almanca’ dedim. Bu yalan, sonradan çok iÅŸime yaradı. Ä°ki ay sonra Köprülü, Almanca ağır bir makale verdi. Bir fıkıh makalesi. Türkçeye çevirmemi istedi. Onu…