Kristal Parçası
Kristal Parçası’ndan…
İblis, dev bir mantarın gövdesine oymuş olduğu koltukta arkasına yaslandı. Kayadan adacığın etrafında sulu çamurlar höpürdeyip köpürüyordu. Bu, Cehennem katmanının işaretçisi olan sonsuz bir sızıntı ve deveran idi.
Errtu pençeli parmaklarıyla tempo tutuyor ve boynuzlu, maymunumsu kafası omuzlarının üzerinde tembelce sallanırken karanlığın içine dikkat le bakıyordu. “Nerelerdesin, Telshazz?” diye tısladı iblis, büyülü antika hakkında haberler bekleyerek. Crenshinibon bütün iblislerin düşüncelerini doldururdu. Errtu, kırık parça elindeyken bütün katman üzerinde egemenlik kurabilirdi. Hatta belki de birkaç katman üzerinde.
Ve Errtu onu elde etmeye çok yaklaşmıştı!
İblis bu ziynetin gücünü biliyordu. Yedi tane lich, şeytani büyülerini birleştirip kristal parçasını yarattıkları zaman, Errtu onlara hizmet etmekteydi. Lichler, yani ölümlü vücutları yaşam alemini terk ettiği zaman dinlenmeye çekilmeyi reddeden kudretli büyücü ruhları, şimdiye kadar yapılmış en şeytani ziyneti yaratmak için bir araya gelmişlerdi. İyiliğin savunucularının en kıymetli olarak adlandırdığı şey tarafından, güneşin ışığı tarafından beslenip geliştirilen bir kötülüktü bu.
Ama onlar kendi hatırı sayılır güçlerinin bile ötesine geçmişlerdi. Onun yapımı yedisini birden yiyip yutmuştu. Crenshinibon kendi yaşamının ilk titreşimlerini beslemek için lichlerin ölüm ötesi durumlarını koruyan büyü kudretini çalmıştı. Meydana çıkan güç patlamaları Erttu’ytı Cehennem’e geri yollamış ve iblis kırık parçanın yok olduğunu sanmıştı.
Fakat Crenshinibon öyle kolay kolay yok edilemezdi. Şimdi, yüzyıllar sonra Errtu kristal parçasının izine yeniden rastlamıştı. Nabzı atan bir kalbe sahip kristal bir kule, bir CryshalTirith, Crenshinibon’un kesin görüntüsüydü.
Errtu büyünün yakınlarda olduğunu biliyordu; iblis bu antikanın kudretli varlığını hissedebiliyordu. Keşke bu şeyi daha önce bulsaydı… keşke onu yakalasaydı…
Ama sonra, olağanüstü güce sahip meleğimsi bir varlık olan Al Dimeneira gelmişti. Al Dimeneira tek bir sözle Errtu’yu Cehennem’e geri göndermişti.
Erttu şap şap yaklaşan ayak seslerini duyduğunda, dönüp duran dumanın ve karanlığın içine doğru baktı.
“Telshazz?” diye böğürdü iblis.
“Evet sahip,” diye yanıtladı daha küçük olan iblis, mantardan tahta yaklaşırken sinip büzülerek.
“Onu aldı mı?” diye kükredi…
